Njenu viziju je ostvario Šandor Bonaz biskup crkvene Čanadske županije. Njegova zasluga je što je 1880. godine u Zrenjaninu izgrađen kompleks zgrada, u kome je pod rukovodstvom školskih sestara počeo da radi samostan, samostansku crkvu, rimokatolički devojački institut i školu. Kada je institut osnovan, osnovan je i učenički dom, što ukazuje da svoju delatnost proširuje ne samo na gradske devojke, već i na devojke sa sela. Vaspitni, obrazovni rad je potpuno obustavljen 1944. godine nakon ulaska Crvene Armije. Zgrada je nacionalizovana, a sestre su mogle da obavljaju samo parohijske poslove.

1996 godine sestre su jedinstvenom inicijativom u banatu, primile nekoliko mađarskih devojčica sa sela da žive  u svom domu u ulici Cara Dušana. U narednim godinama uz pomoć matice Mađarske i drugih donatora, samostan je proširen i osnovan je internat, čiji je prvi rukovodilac bila sestra Gizela M. Rac.

Nakon restitucije imovine 2010. godine, sestrama je vraćen značajan deo nekadašnje zgrade (sadašnji dom učenika), koja je već bila u veoma trošnom stanju. Nisu mogli iz sopstvenih finansija da reše renoviranje. Mađarska Vlada po želji ovdašnjih mađara, kupila je zgradu uz pomoć fondacije Gabora Bethlena i registrovala zgradu na Zrenjaninsku Biskupiju, čije je renoviranje izvršeno iz mađarskih sredstava. Primopredaja renovirane i novoopremljene zgrade obavljena je 11. juna 2020. godine. U njemu od 1. septembra 2020. godine rade dve institucije, mađarski kulturni centar i „ Karolina Satmari“ dom učenika.